Με ρωτούν πολλοί «μα καλά, αυτό το blog ακόμα το κρατάς»; Ή το άλλο «αφού δεν σου δίνει κέρδος, γιατί επιμένεις;». Στερεότυπες εκφράσεις. Αν κανείς δεν συναισθάνεται κάποια πράγματα, αν δεν λαμβάνει υπόψη του ορισμένες ειδικές παραμέτρους, πως να καταλάβει;
Πως να καταλάβει ότι για έναν δημοσιογράφο, αυτό που μετράει με διαφορά από όλα τα άλλα είναι η χαρά της δημιουργίας; Ό,τι είναι η ικανοποίηση η καθημερινή από ένα μεράκι που συνεχίζεται;
Με είχατε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια τέτοια μέρα να γράφω για τα γενέθλια του blog κάνοντας έναν απολογισμό, σήμερα όμως επέλεξα να δώσω έναν άλλον- πιο προσωπικό- τόνο, να κάνω μια... εξομολόγηση.
Το blog αυτό το ξεκίνησα με έναν παλιό φίλο ορμώμενος από το κύμα της εποχής, εν έτει 2010 όπου τα blogs ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια. Τότε, είχα μια σκέψη για καιρό να φτιάξω ένα blog που να εστιάζει στα άρθρα γνώμης. Όμως, για έναν δημοσιογράφο, η πρόκληση είναι η καθημερινή επικαιρότητα. Έτσι, από μια- δυο απόπειρες να καταγράψουμε μερικά θέματα της τότε επικαιρότητας και 1-2 αποκλειστικά θέματα που μας έκατσαν, αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε αυτή τη πορεία που έγινε κυριολεκτικά εδώ και 8 χρόνια η καθημερινή μας συνήθεια, έγνοια, ασχολία.
Και αν το κίνητρο διαχρονικά παραμένει σίγουρα το έσοδο, η μεγάλη αγάπη για έναν δημοσιογράφο, είναι το γράψιμο και το κυνήγι της επικαιρότητας και της είδησης.
Προσωπικά, το αισθάνθηκα σαν ένα παιδί που μεγαλώνει. Δικό μου. Η ιδέα της δημιουργίας του γεννήθηκε μέσα μου και έτσι πορεύτηκα. Πλάι σε καταπληκτικούς ανθρώπους, φίλους πραγματικούς, συνοδοιπόρους της ζωής θα έλεγα. Άνθρωποι οι οποίοι μου στάθηκαν και βοήθησαν τόσο ώστε ένα μεγάλο ευχαριστώ να μοιάζει μικρό. Ειλικρινά δεν ξέρω αν ποτέ θα μπορέσω να ξεπληρώσω ό,τι έκαναν για αυτό το εγχείρημά μου. Και ακόμα δεν μπορώ να εξηγήσω πως... επιμένουν όσοι είναι τώρα κοντά μας εδώ να το στηρίζουν. Θες επειδή είμαι φίλος τους. Θες επειδή τους εμφύσησα το συναίσθημα της κοινοκτημοσύνης κατά μια έννοια και φυσικά της ισότητας την οποία πιστεύω. Εννοώ ως προς τα δικαιώματα και τις αποφάσεις μέσα στο όλο εγχείρημα. Αυτό φαίνεται να εκτιμήθηκε. Όμως εγώ νοιώθω για πάντα υποχρεωμένος από την βοήθειά τους. Μιλάμε για ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ βοήθεια. Όχι για μια μέρα στο τόσο...!
Είμαι περήφανος που μπορώ στο προσωπικό μου βιογραφικό να γράφω για την διάρκειά ζωής της σελίδας αυτής! Μα περισσότερο περήφανος και χαρούμενος είμαι που παρά τις ύπουλες και άνανδρες διαδικτυακές οχλήσεις που είχαμε (3 τον αριθμό) κατά το διάβα μας, διατηρήσαμε ΑΚΕΡΑΙΗ την αυτονομία μας σε καιρούς όπου πολλές σελίδες δυστυχώς εξυπηρετούν σκοτεινά συμφέροντα και σκοπούς.
Ειλικρινά δεν είμαστε ένα πολύ δημοφιλές blog, όπως άλλα, γιατί πολύ απλά πάμε με τον Σταυρό στο χέρι (τήρηση δημοσιογραφικής δεοντολογίας, σεβασμό στις πηγές κ.α), σε μια κοινωνία ζούγκλα και σε μια εποχή πλήρους ανηθικότητας και ευτέλειας.
Όμως είμαι πολύ χαρούμενος που τις αξίες και τις αρχές που πήρα από το σπίτι μου, δεν πιστεύω ότι τις έχω προδώσει. Και το ίδιο είμαι σίγουρος ότι συμβαίνει και με τους συνεργάτες μου!
Και μόνο που έχουμε φτάσει εδώ, μπαίνοντας από σήμερα στον 9ο χρόνο λειτουργίας, μου φαίνεται απίστευτο. Το θεωρώ μεγάλη νίκη!
Θέλουμε αυτό το χρόνο, επιτέλους να σπάσει το ρόδι και να αλλάξουμε μορφή στη παρουσίασή μας, να τα καταφέρουμε να κάνουμε ένα καλύτερο blog και σε θεματολογία αλλά και σε εμφάνιση. Οι συνθήκες δεν είναι εύκολες από πάσα άποψη. Αλλά λίγα άτομα, χωρίς ουσιαστικό οικονομικό όφελος κάνουμε υπερ-προσπάθειες, ώστε να δούμε το blog πιο ψηλά και πιο καλά, μαζί σας να προχωράει και να προοδεύει! Τα δίνουμε όλα και όπου μας βγάλει!
Εγώ πάντως νοιώθω ότι έχουμε νικήσει! Η υπερπροσπάθεια και η αντοχή είναι μεγάλες νίκες!
Αυτό που ήθελα τέλος να τονίσω- πέρα από τις ευχαριστίες μου και την ευγνωμοσύνη μου- προς όλους εσάς τους αναγνώστες μας είναι ότι θα θέλαμε να σας έχουμε κοντά μας πιο ενεργητικούς και να έχουμε μια αμφίδρομη επικοινωνία μαζί σας. Όνειρό μας θα ήταν ένα blog όπου ο πολίτης- αναγνώστης να έχει όποτε θέλει τον πρώτο λόγο! Its up to you φίλε μας αναγνώστη!!!
YΓ: Σύντομα θα έχετε την ευκαιρία να συνδιαμορφώσετε τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν και σκεφτόμαστε. Το σλόγκαν «ο λόγος σε εσάς», θα γίνει πράξη!
Ο καθημερινός αγώνας και το συναρπαστικό ταξίδι συνεχίζεται μαζί με όλους εσάς!
Μ. Κυριακού
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.