Ο γ.γ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, στη διάρκεια του χαιρετισμού του στο 19ο Συναπάντημα της Νεολαίας των Ποντιακών Σωματείων, στην «Παναγία Σουμελά», στα υψώματα του Βέρμιου, επισήμανε καταρχήν την σημασία της διατήρησης «ό,τι καλύτερου» μας έχουν κληρονομήσει οι προγονοί μας από την λαϊκή, πολιτιστική κληρονομιά, «σε πείσμα όλων εκείνων, που με τον κοσμοπολιτισμό τους θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε, για να προωθήσουν έτσι καλύτερα τα συμφέροντά τους, σε βάρος των λαών».
Επισημαίνοντας ότι για την ολοκληρωμένη ερμηνεία, από την σκοπιά των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων, του βίαιου ξεριζωμού των Ελλήνων και άλλων μειονοτήτων από τις περιοχές του Εύξεινου Πόντου πριν από έναν αιώνα, απαιτείται να φωτιστεί όλο το ιστορικό υπόβαθρο εκείνης της περιόδου: Εν μέσω του «Α» Ιμπεριαλιστικού Παγκοσμίου Πολέμου για το μοίρασμα των τότε αγορών, ο Ποντιακός Ελληνισμός, βρέθηκε, στη δίνη και έζησε στο πετσί του τις συνέπειες της διαμόρφωσης και της ανάπτυξης των εθνικών αστικών κρατών των Τούρκων, των Αράβων, των Αρμενίων στην Εγγύς Ανατολή, καθώς και των νότιων Σλάβων στα Βαλκάνια. Κι όλα αυτά μέσα σε συνθήκες χρόνιας αποσύνθεσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που εξελισσόταν βεβαίως, τότε, κάτω από την διαρκή, απροκάλυπτη και άμεση επέμβαση των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της Ευρώπης».
Σε αυτό το ιστορικό-γεωγραφικό πλαίσιο, και πιο συγκεκριμένα στη «βίαιη διαδικασία διαμόρφωσης έθνους-κράτους των Τούρκων από την τουρκική αστική τάξη», υπήρξαν «άμεσες καταστροφικές συνέπειες και σχεδιασμένοι διωγμοί των εθνικών μειονοτήτων, ανάμεσά τους, βέβαια, και του ελληνικού ποντιακού πληθυσμού, καθώς και άλλων πληθυσμών της Θράκης και της Μικράς Ασίας».
«Τους διωγμούς και τα βάσανα τα υπέστησαν κατά κύριο λόγο οι άνθρωποι του λαού» σημείωσε ο γ.γ. του ΚΚΕ και υπογράμμισε ότι οι Έλληνες του Πόντου είχαν απέναντί τους, πριν απ» όλα, την τουρκική αστική τάξη «που με το γενικευμένο αιματοκύλισμα επεδίωκε να εκτοπίσει το ανταγωνιστικό για αυτήν ελληνικό κεφάλαιο», αλλά, όπως αποδείχθηκε, και την ελληνική αστική τάξη «που χρησιμοποίησε αδίστακτα τους πληθυσμούς στον Πόντο, ως αντιπερισπασμό και ως μέσο πίεσης για τα δικά της ανταγωνιστικά συμφέροντα, εγκαταλείποντάς τους την τελευταία κρίσιμη στιγμή στην τύχη τους».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.